روابط فرهنگی میان مردم ایران و ترکیه، ریشه‌ای دیرینه و تاریخی دارد. این دو ملت، که در همسایگی جغرافیایی و تاریخی یکدیگر قرار دارند، قرن‌ها از طریق تجارت، مهاجرت، ازدواج، زبان، ادبیات، دین و هنر با هم در تعامل بوده‌اند. تأثیرات متقابل فرهنگی میان ایران و ترکیه، نه تنها در مرزهای جغرافیایی، بلکه در دل زندگی روزمره مردم نمود یافته است.
در حوزه زبان، بسیاری از واژه‌های فارسی وارد زبان ترکی شده‌اند و بالعکس. در موسیقی، ردیف‌های آوازی، سازهایی چون تار و دف، و سبک‌های شعری در هر دو کشور ردپایی مشترک دارند. در زمینه ادبیات، شاعران بزرگی چون مولانا، که هم ایرانی است و هم در قونیه ترکیه آرام گرفته، نمادی از پیوندهای عمیق فرهنگی است.
آداب و رسوم، جشن‌ها و حتی غذاهای سنتی نیز شباهت‌هایی چشمگیر دارند. نوروز در شرق ترکیه نیز گرامی داشته می‌شود و غذاهایی چون دلمه، کوفته و آش در هر دو فرهنگ محبوب هستند.
امروزه، با افزایش سفرهای گردشگری، ارتباطات رسانه‌ای و همکاری‌های دانشگاهی، این آمیختگی فرهنگی ابعاد تازه‌تری یافته است. جوانان ایرانی و ترک بیش از گذشته با سبک زندگی، زبان و هنر یکدیگر آشنا می‌شوند و این موجب گسترش درک متقابل و دوستی میان دو ملت شده است.
در نهایت، آمیختگی فرهنگی ایران و ترکیه، نه تنها نشانه‌ای از گذشته‌ای مشترک است، بلکه فرصتی برای ساخت آینده‌ای پُر تعامل و همزیستی مسالمت‌آمیز میان دو ملت همسایه به شمار می‌رود.
