زبان‌های فارسی و ترکی استانبولی، با وجود تفاوت‌های ساختاری و ریشه‌ای، در طول تاریخ تعاملات فرهنگی، سیاسی و اقتصادی گسترده‌ای با یکدیگر داشته‌اند. این تعاملات موجب شده تا شمار زیادی از واژگان میان این دو زبان مبادله شود و در زبان روزمره مردم جا بیفتد.
در دوران حکومت سلجوقیان، صفویان، عثمانی‌ها و سپس در جریان مهاجرت‌ها و هم‌زیستی اقوام، زبان فارسی تأثیر چشم‌گیری بر زبان ترکی گذاشت. بسیاری از واژگان فارسی در زمینه‌های ادب، دربار، علم، هنر، معماری و حتی زندگی روزمره وارد زبان ترکی شدند.
نمونه‌هایی از واژگان فارسی در ترکی:
دفتر (Defter)
پاییز (Peyzaj به معنی چشم‌انداز؛ اما "Sonbahar" برای پاییز استفاده می‌شود)
کلمه (Kelime)
دکان (Dükkan)
هنر (Sanat → از واژه فارسی)
عدالت (Adalet)
آب (آب در ترکی آبی به شکل “Su” است، ولی در برخی مناطق ترکی آذری از “آب” نیز استفاده می‌شود)
هم‌چنین زبان ترکی نیز واژگانی به زبان فارسی وارد کرده است، به‌ویژه در مناطق ترک‌زبان ایران یا در زبان محاوره‌ای. واژگانی مانند:
یالان (دروغ)
چخ (خیلی)
اوی (خانه)
یول (راه)
نتیجه‌گیری:
این اشتراکات لغوی، نشانه‌ای از پیوندهای عمیق تاریخی و فرهنگی میان ایرانیان و ترک‌هاست. آشنایی با این واژگان نه تنها در یادگیری زبان‌ها مؤثر است، بلکه به درک بهتر از اشتراکات فرهنگی و نزدیکی دو ملت کمک می‌کند. در دنیای امروز که ارتباطات جهانی اهمیت بیشتری یافته، این پیوند زبانی می‌تواند پلی برای گسترش تعاملات دوستانه و فرهنگی باشد.
